سالروز میلاد زنده یاد استاد پرویز مشکاتیان

غزلی از شیخ اجل تقدیم به دوستان به مناسبت ۲۴ اردی بهشت سالروز تولد استاد مشکاتیان

ای یار جفا کرده ی پیوند بریده!
این بود وفا داری و عهد تو ندیده
در کوی تو معروفم و از روی تو محروم
گرگ دهن آلوده ی یوسف ندریده
ما هیچ ندیدیم و همه شهر بگفتند
افسانه ی مجنون به لیلی نرسیده
در خواب گزیده لب شیرین گلندام
از خواب نباشد مگر انگشت گزیده
بس در طلبت کوشش بی فایده کردیم
چون طفل دوان در پی گنجشک پریده
مرغ دل صاحبنظران صید نکردی
الا به کمان مهره ی ابروی خمیده
میل ات به چه ماند؟ به خرامیدن طاووس
غمزت به نگه کردن آهوی رمیده
گر پای به در می نهم از نقطه ی شیراز
ره نیست تو پیرامن من حلقه کشیده
با دست بلورین تو پنجه نتوان کرد
رفتیم دعا گفته و دشنام شنیده
روی تو مبیناد دگر دیده ی سعدی
گر دیده به کس باز کند روی تو دیده…

.

.

.

.

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت	روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت
گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود	بار بربست و به گردش نرسیدیم و برفت بدرود

به یاد دوستان

 

محو نگاه نافذ باران كه مي شوم

در گير و دار باد پريشان كه مي شوم

 

حتي سكوت پنجره هم شعر كاملي است

در امتداد كوچه غزل خوان كه مي شوم

 

سمت غروب شهر سر كوچه جنون

مجذوب رفت و آمد يك " آن " كه مي شوم

 

آوازهاي خاطره ام تازه مي شوند

آوازهاي گنگ خيابان كه مي شوم

 

محو نگاه نافذ باران شدن كم است

مبهوت بي قراري بوران كه مي شوم

 

مثل تمام پنجره ها گريه مي كنم

عين بهار شكل زمستان كه مي شوم...